Bazı şeyler -oldukları andan- itibaren önce dıştan sonra içten değiştirmeye başlıyor hayatını, herşeyi... Önce görüntüler, sonra sesler ve en son bakışlar değişiyor. Gördüklerin, duydukların ve baktıkların...
Kendinle daha çok kalmaya başlıyorsun, sen ve sen. İki iyi dost.
Görünce şaşırdığın bir çok şeye artık o kadar şaşırmıyorsun, hele de yaş 35'i geçmişse.
Duyduklarını değil, daha çok duymak istediklerini ayırt etmeye başlıyorsun veya duymayı özlediklerini diyelim.
Daha önce baktığın pencerelerden değil de çerçeveleri yenilenmiş pırıl pırıl pencerelerden bakıyorsun hayata çünkü gördüğün şey 'bakmaya' değer olmalı daha iyi anlıyorsun.
Anlıyorsun 'iki' olmanın 'bir' olmaktan daha iyi geldiğini insana.
Hiç tanımadığın insanlar tanıyorsun, doktorların oluyor mesela daha önce adını bile bilmediğin ya da uzakta zannettiklerini yanında buluyorsun, hiçbir şeyin vazgeçilmez olmadığını bir kez daha farkediyorsun, sevdiklerini artık sevmeyebiliyorsun, daha sıkı tutuyorsun hayallerini, daha çok seviyorsun herşeyi, daha az kızıyorsun sanırım kızılacak onca şey varken, daha sakin, daha emin...
Küçük bir kız çocuğu gibi gülümsüyorsun olan bitene.
Ahu sen insanı huzurlu bir denize bakmak gibi dinlendirirsin, her var olanın güzel yanını nasılda içimize işliyorsun bu güzelliğe bütün güzellikleri yolluyorum .Gözün görebileceği en uzak noktaya kadar serpilmiş çiçekleri hayal et.sadece senin için gülümse:)
YanıtlaSil