Tanımadığım daha doğrusu tanımak zorunda kalmadığım bir çok insanla tanıştım 2010 yılının 29 Aralık günü. Doktorlor, hemşireler, bir çok sağlık personeli... O günden sonra herşey değişti.
Uzun sürecek olan bir ameliyat ve tedavi dönemi başladı. Öyle insanlar tanıdım ki sadece 'yaşam'dam bahsediyorlardı gerisi tamamen yalandı...
Yaşamak ve yaşatmak.
Birkaç hafta sonra anladımki, bu öyle bir fırtınaydı ki gemilerim alabora olmuştu. O gemileri tekrar denize sürmeye hiç olmadığım kadar kararlıydım.
zuzuuuu...burada aslında sen bana bakıyorsun, zannetmeyin ki size bakıyor dostlar...kamerayı tutan benim heheheh
YanıtlaSilNe gülmüştük o gün...ve hatırlıyorum...hiç yanından ayrılmak istememiştim...luv u
Geminin kaptanı sensen, ben de senin miçon olabiler miyim Ahuş?
YanıtlaSilEvet Nesrincim, evet canım bu fotoğrafı çok beğenmiştin,o yüzden ekledim:)
YanıtlaSilCanım Ebrucum,ben kaptansam sen zaten miçomsun:)
YanıtlaSilahuuuuuu!!!!
YanıtlaSilTatlım, hayatımızın bazı dönemleri çok fırtınalı geçer ve dibe vurduğumuz anlar olur...Kendimizi çaresiz hissettiğimiz ve herşeyin bittiğini düşündüğümüz anlar...kararlı ve inançlı olmak çok önemli böyle zamanlarda...gerçekten sevildiğine inandığın dostların ve sevginin gücü, tüm zorlu geçen günlerin ardından bir gökkuşağı gibi saracaktır etrafını...umutsuzluğa yer yok...el ele ve gönül gönüle yola devam!
YanıtlaSil