ahu'nun ikiz kızkardeşiyim ben, ismim aslı. şimdiden sonra "hayat bir hediye" de olabilmeyi deneyeceğim.

Kendi kendinizi iyileştirme gücünü asla kaybetmeyin

Beden - ruh ve zihin birlikte çalışan mükemmel bir sistem. Bu muhteşem üçlü, düzenli ve birbirleri ile uyumlu olmadıkları zaman hastalıklar başlıyor.

Şimdilerde bununla ilgili okumalar yapıyorum. Sevgili doktorum Erhan Özer'in yazdığı kitap yolumu aydınlatıyor... Herkese okumasını tavsiye ettiğim eşşiz bir kitap.

10 seans yapılan radyoterapi tedavim bitti ve kısa bir aradan sonra tekrar kemoterapi tedavisine başlandı. Her hafta yapılan tedavi oldukça yorucu oluyor. Aylardır süregelen ağrılardan kurtulmayı o kadar çok istiyorum ki...

Doktorum Erhan bey, beden ruh ve zihin bütünlüğünün uyumlu çalışması gerektiği üzerinde durup, bir çok olumsuz duygu sebebi ile bozulmuş olan bu sistemi düzeltmem için bana yardımcı olup, gereken tedavileri uyguluyor. 

Bütün bunlar belki çoğu insana anlamsız gelebilir, 'doktor bile değil' diyenler olabilir ama onun diğer meslektaşlarından farkı, insan sağlığı için sadece sürekli uygulanan ilaç tedavilerinin yeterli olmadığını düşünmesi ve bedenin iyileşmesinin zihin ve ruhu iyileştirmeden mümkün olmadığına inanmasıdır... 

         

Radyoterapi tedavisi ile tanışmam

Bütün incelemelerin sonunda ameliyat ihtimalinin olmadığı ve ağrıların giderilmesi konusunda  radyoterapi tedavisine başlanacağı kararı verildi. O kadar gönülsüzdüm ki... 'Hayır!' dedim, çok kızmıştım herkese. 1 hafta kadar bekleyip biraz sakinleştikten sonra buz gibi bir odada kocaman bir cihazın içindeydim yine. O kadar yorgundum ki hem bedenen, hem ruhen... 

Atölyem olmasaydı delirebilirdim sanırım. Evde kurduğum ev-atölyemden bahsediyorum. Sanırım daha önce hiç bahsetmemiştim. Kendimi tedavi ettiğim bir yer orası. Her şartta... Aslında çocukluğumdan beri hayalini kurduğum bana ait bir dünya var atölyemde. Tam bir sene önce evdeki bir odayı dönüştürerek kurduğum, mabedim orası.  

Tedavi 10 seans uygulanacaktı ve kemoterapi daha yavaş bir şekilde devam edecekti. Tam ortasındayım, 5 seans bitti, elde var 5! 

Hayat bazen çok sık şaka yapıyor galiba hani ayarını kaçırmış gibi:) bana da gülümsemek düşüyor. 
Meleklerim, eşim dostum, ailem, arkadaşlarım ve öğrencilerimle bunu da aşarız.'Biz neler görmüş

adamız'diyorum kendime. Hadi bakalım! 

Herkese şifa olsun.

 

Bazen sen susarsın, sadece hayat konuşur!

Aynen öyle olur, bazen sana susmak düşer... çünkü hayat konuşur!

31 Ağustos 2012 günü bana öyle oldu. Saatlerce süren doktor görüşmeleri, hastanedeki bekleme odalarında geçirilen ağrılı dakikalar, bitmek bilmeyen telefon konuşmaları, randevu saatleri... annem ve ben. 

Sustum ve bekledim. Elbet bir sonuca varacaktık. 

Zor ama çok zor bir haftanın ardından nihayet Cuma akşamı eve döndük. 1 Eylül Cumartesi ameliyatımı yapan sevgili cerrahın bir görüş almak için bizi yönlendirdiği başka bir cerrahın muayenehanesinde randevumuz vardı. Gittik. Oldukça radikal bir ameliyat ihtimali üzerinde duruyordu. Son çekilen filmleri detaylı incelediktan sonra böyle bir ameliyatın yapılıp yapılamayacağını bize bildirecekti. Dün cevap geldi. Doktorun yaklaşık 16-17 saat süreceğini söylediği bu ameliyat benim durumumda yapılamazdı...

Bugün kemoterapi tedavisi için  randevum var, olup olmayacağını bilmiyorum. Az sonra hastaneye gitmek için evden çıkacağız. 

Arkadaşlarım, ailem yine beni eğlendirmek için yanımdan hiç ayrılmayacaklar. 

Birlikten kuvvet doğar ey hayat! 

     

Kemoterapi tedavi planım yine değişti

6 Ağustos sabahı tedavi için hastaneye gittiğimde oldukça sıkıntılıydım. Uzun zamandır ağrım vardı ve bu ağrıya neyin sebep olduğunu tam olarak bilemiyorduk. Doktorlarım bir çok kontrolden sonra bu ağrının tümör ile ilgisi olmadığı kararına vardılar. Kemoterapi ilaçlarının vücutta yarattığı etkilerden biriydi. Uzun zamandır ilaç verildiği için sıkıntılar ortaya çıkmıştı. Ağrıyı azaltmak ya da yok etmek için uğraşıyoruz hep beraber. Önce beynime emir yağdırıyorum, 'ağrı olmasın' diye sonra verilen ilaçları alıyorum. 

Hastanede geçirdiğim gecenin sabahı doktorum gelip kemoterapi ilaçlarımı tekrar değiştirmeye karar verdiğini söyleyince önceki ilaçların pek işe yaramadığı hissine kapıldım. O da yeni tedavinin 21 gün değil, bir hafta arayla uygulanacağını söyledi. Bu durumda bana yine katlanmak ve sabırlı olmak düşüyordu. 

7 Şubat 2011 de başlayan tedavi hala devam etmekteydi ve 7 Ağustos 2012 de tam olarak bir buçuk sene olmuştu. 

O zamandan bu yana hayatım ve ben o kadar başkalaştık ki... bunu kısa notlar ve kelimeler ile anlatmak zor... 

Hayat, sadece rahat nefes alabildiğin için şükretmeyi öğretiyor insana ve bunu başkasının yaşadıklarından ders alarak değil, kendi geçtiğin sınavlardan öğreniyorsun.

DEVAM ET!

Hani minibüs duraklarında sıra beklerken çok sık duyduğumuz bir laf vardır 'Devam et!' 

Duraktan sorumlu bir arkadaş sıradaki dolmuş olan minibüse yola devam etmesi gerektiğini belirtir bu lafı söyleyerek... Diğer araçlarda müşteri almak için sıraya girerler... 

Çok eğlenirim ben minibüs duraklarında, her türlü insan ile karşılaşabileceğiniz önemli şehir noktalarındandır duraklar. 

Uzun lafın kısası bende kendime 'DEVAM ET!' diye bağırmak istiyorum son zamanlarda... ya da birileri toplaşıp bana bağırsınlar.

Bazen gerçekten yoruluyorum, iki buçuk ay önce başlayan ağrılarım beni bıktırıyor, canımı sıkıyor ama vazgeçmek yok. Tedavi 21 gün ara ile devam ediyor. Eylül ayında tekrar taramalar yapılacak. Her üç tedaviden sonra rutin olarak yapılan kontroller. Dile kolay, 18.aya girdik mücadelemizde.

Biricik ailem, ikizim, eş dost hep yanımda bana akıl almaz bir sevgi ve destek veriyorlar. Bunu kelimelerle anlatmanın pek imkanı yok. Arkadaşlarımı, dostlarımı daha iyi tanıdığım bu dönemde en sevdiğim şey onlarla hiç geçirmediğim kadar çok vakit geçirebilmem. 

Valla biz hala yollardayız, dayanıklı ve sabırlı!

Devam et dostum!  

Kemoterapi tedavim devam ediyor...

Devamlı hayal kuruyorum, aklım karışıyor. Bugüne kadar bazı şeyleri ne kadar da çok istemişim ama sadece ertelemişim. Hep yarına, sonralara, gelecek seneye... Yazık etmişim.

Tedavim devam ediyor. İlaçlarım değişti yine, bu kez 21 gün ara ile kemoterapi uygulanacak. Tedaviden sonra elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Benim için en zor zaman ilaçların yan etkileri dediğimiz bazı tatsız şeyler ile başa çıkmaya çalıştığım zamanlar. 

Geçen gün hayaller listemin hiç değişmediğini fark ettim. Aslında hastalanmadan öncede aynı şeylerin peşindeymişim ama durup düşünecek daha az vaktim varmış. Okuyacak, yazacak, yaratacak, üretecek... 

Şimdi ben ve hayallerim karşıkılı oturduk, kuruyoruz da kuruyoruz!             

Yeni yaşıma girdim bu arada...

Uzun yollardan geldim buraya, kurak topraklar sarmalıyordu yolları. Kimi suya kimi ışığa hasret yollar. Zor günler geçirdim. Yola devam edebilme gücünü kaybetmemek için çok çabaladım. Bir tek kendimi buldum her yolda. Aradığım başka da bir şey yoktu zaten. 

Tedavi planları, ilaçları ya da günleri değişebiliyor ama bütün olanlara katlanabilmeyi, kabullenmeyi ve sindirebilmeyi öğreniyor insan. İlla ki düşmek gerek ama. Şöyle bir dibine kadar düşmek... Öyle oturduğu yerden sırtı pek, karnı tok olan anlamıyor.

On beş gün önce 4. kez ameliyat önlüğünü giydim ve o tanıdık anestezi odasına girdim. Yine gülüyordum çünkü doktorlar geceden itibaren yemek içmenin yasak olduğunu söyledikleri halde bendeniz iki fincan sütsüz kahve içip bir de üzerine sigara tellendirmiştim ve tabii ki bana kızıyorlardı.

Haklıydılar ama ben en çok yaramaz Ahu'yu seviyorum doktor bey. 

 

3.tur kemoterapi tedavisi başladı

Son yapılan taramalarda kemoterapi tedavisinin devamı kararına varıldı. Ama ben bu sıralar daha çok kuantum fiziği ile ilgili okumalar yapıyorum.  Oturup kafayı hastalığa yoracağıma, faydalı bir bilgi peşindeyim hiç olmazsa! 

İşin şakası bir tarafa, herşeyin bir enerji olduğunu ve sürekli birbirleri ile etkileşim halinde olduğunu uzun bir zaman önce öğrenmiştim. Oldum olası ilgi duymuşumdur bu 'Yalan Dünya'nın ve bedenimizin görünenden çok daha başka bir sistem içinde çalıştığına...

Zihin ne oyunlar oynar bize, nasıl da aldanırız... ama ruhu kandıramazsınız. Kandırılmış gibi yapar ve tüm üzüntüsünü bedeninizden çıkarır. Beden hastalanır. İyileştirmek için zihni ve ruhu sağlam tutmak gerek. Ne düşündüğünüze, ne hissettiğinize aman dikkat edin! Bir de bakmışsınız...

 

Sözlerinize Dikkat Edin...
Söylediklerinize dikkat edin, düşüncelerinize dönüşür...
Düşüncelerinize dikkat edin, duygularınıza dönüşür...
Duygularınıza dikkat edin, davranışlarınıza dönüşür...
Davranışlarınıza dikkat edin, alışkanlıklara dönüşür...
Alışkanlıklarınıza dikkat edin, değerlerinize dönüşür...
Değerlerinize dikkat edin, karakterinize dönüşür...
Karakterinize dikkat edin, kaderinize dönüşür...

Mahatma Gandhi

Sevgili takipçilerim için

Yazılarıma yorum yazdığınız zaman size geri cevap yazamıyorum. Blogda teknik olarak mümkün değil. Eğer e-posta adresime yazarsanız geri yazabiliyorum. Durumu bilmenizi istedim... Hepiniz iyi ki varsınız.

                             

Başlığı olmayan kısa bir yazı

Ne zaman kafayı toplayıp yazmaya kalksam nerden ve nasıl başlayacağımı bilemem. Bir taraftan dönen bir çarkın kaçınılmaz sesini duymak, diğer bir taraftan sadece hayatımı düşünmek. İnsan hayatını nasıl düşünür ki? Mayıs gülleri her tarafı donatmışken, mis kokarken hava nesini düşünür hayatının? Yanlış kararlar fenalık getirmez mi insanın içine? Nasıl da çekinmeden birer birer çıkıyorlar karşıma. Aslında 'olmuş bitmiş' şeylerin yorucu yükünü bırakalı çok oldu ama...

İnsanın içinde ne olup bittiğini anlaması için, dışardan yumruk mu yemesi gerekir illa? Galiba öyle. Önce bir sille tokat yatıracaklar seni yere şöyle iyi bir hırpalanacaksın, sonra ayağa kalkmaya çalışırken bir tek kendini duyacaksın en derinden. Yani, gücü kendinde bulacaksın. Bulamazsan, vay haline...

Yaşamak kolay iş değil...

Yaşamaya Dair

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz en son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için, 

diyelim ki,cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,
insanları,hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla yani, duvarın ardındaki dışarıyla.

Yani, nasıl ve nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Nazım Hikmet Ran

Aradığın' dış' denizlerde değil.. 'iç' denizde dostum!

Aradığınız şey her ne ise sizde var. Mesele onu bulup çıkarmakta. Sizde olmayan bir şeyi arayamazsınız. Dışa değil içe bakın. Çok uzakta diye düşündüklerinizin hepsi çok yakında. Sizde.

Kendinize güvenin, korkmayın, sevin, kabul edin ve öfke duymayın. Kanserden korkmayın, kabul edin ve ona öfke duymayın. Yoksa büyür, düşman eder kendini size.

Kabul edin ve yürümeye devam edin. Onun sizi değil, sizin onu yok etme gücünüz var.

İyi düşünceler iyiyi getirir, kötüler kötüyü...  Siz kötüye izin vermeyin. Kötü haber dinlemeyin, kötü hikayeler okumayın, kötü örneklere aldırmayın, karamsarlığı ile sizi boğan insanlara yol verin, gitsinler. Kirli enerjileri yüklenmeyin. Evrende herşey bir enerjidir.

Ve... hiçbir şey tesadüf değildir, bunu unutmayın.

Neye odaklandığınıza dikkat edin

"Bir hastalığınız varsa ve ona odaklanıp insanlara ondan bahsediyorsanız, daha fazla hastalıklı hücre üretirsiniz. Son derece sağlıklı bir bedende yaşadığınızı düşünün. Bırakın hastalıkla doktorlar ilgilensin."

Bob Proctor

"İnsanlar tamamen ters olana ve semptomlarına odaklandıklarında onu sürekli kılarlar. Dikkatlerini hasta olmaktan iyi olmaya çevirene kadar iyileşme gerçekleşmez. Çünkü çekim yasası böyledir."

Bob Doyle

"Mutlu düşüceler mutlu bir biyokimyaya yol açar. Daha mutlu ve sağlıklı bir bedene... Negatif düşünceler ve stresin bedeni kötüleştirip beynin işlevini kötü etkilediği ortaya konmuştur. Çünkü düşüncelerimiz ve duygularımız sürekli olarak bedenimizi yeniden kurar, yeniden organize eder ve yeniden yaratır."

Dr. John Hagelin

"Fizyolojik stresi bedeninizden çıkardıktan sonra beden, tasarlandığı gibi işlevini yerine getirecek ve kendini iyileştirecektir. Bir hastalıktan kurtulmak için savaşmanıza gerek yok. Negatif düşüncelerden kurtulmak gibi kolay bir yöntem, doğal sağlığınızın içinizde oluşmasına yetecek ve bedeniniz kendi kendini iyileştirecek."

Micheal Bernard Beckwith

Rhonda Byrne'nın -SIR- adlı kitabından alıntıdır.

 

Sen yaşamana bak!

"Hayat ile ölüm arasında dar bir mesafe vardır" dedi doktorum. Sen yaşamana bak! 

Geçen bu zamanda öyle doktorlar tanıdım ki ömürlerini insan hayatını kurtarmak için geçirmiş, devlet hastanesinde sayısız ameliyat yapmış, sayısız doktor yetiştirmiş ama şimdi yeni çıkan kanunlarla muayenehaneleri olduğu için hastanede ameliyat yapamıyorlar. Öğretim üyesi olarak çalışıyorlar ve ders verebiliyorlar ama hayat kurtaramıyorlar. Kanunen yasak!

Sözün bittiği yer bu olmalı...

Işık hep doğudan çıkar yola...

Güneş doğudan gelir hayatımıza...

Evler doğuya baksın isterim hep, sevdiklerim doğudan gelsin.

Ayçiçekleri gibi ışığa baksın bütün yüzler.  

Mevlānā Celāleddīn Muhammed Rūmī doğudan gelir...

Ömer Hayyam doğudan çıkar yola. İbn-i Sina. Firdevsi. Daha niceleri ışık şaçar doğudan.


Gün doğumunu kaç kere seyrettiniz?

Kaç kere sabah gözünüzü açtığınızda aldığınız nefesin farkına vardınız? Kıymetini bildiniz? 

Doğuya bakın, hayat ordan başlar.

'Dünyayı ancak sevgi tutar, hayat yalnız sevginin olduğu yerde bulunur.'

Mahatma Gandhi

İkinci tur kemoterapi tedavim bitti, beklemedeyiz...

İkinci altı aylık kemoterapi tedavim bitti. Şimdilerde Mayıs ayında yapılacak tarama ve görüntüleme sonuçlarını bekliyoruz. Bu tedavinin sonuçlarını tam olarak görmek ve bilmek için Mayıs ayının ilk haftasını beklemekten başka çare yok. 

Beklemek ne kadar da uzun... bu kaçıncı bekleyiş...

Çok sevdiğim bir arkadaşım bana şöyle yazmış;

'Öncelikle senin inancın senin bakış açın ve senin hayata karşı duruşunu kendime örnek alıyorum bu yüzden senin keyfin her zaman ve her daim en yukarılarda olmalı.

Öyle olmalı ki bizde seni gördükçe mutlu olalım hep beraber sevinelim ve senin izlediğin yolda bizde kendimize bir yön bulalım.'

 

Bu aralar biraz keyifsiz olduğumu söylemiştim ona, o da böyle cevap vermiş bana.

 

Bunu yazan arkadaşıma da kısa bir süre önce kanser tanısı koyuldu ve tedavisi yakında başlayacak. 

 

Bizim yollarımız tam da hayatın tekrar başladığı noktada kesişti. Ulaş'çım şimdi bana diyorsun ki 'düştüysek kalkarız!'

Elbette kalkarız, nelerin üstesinden geldik biz, dön bir baksana...   

 

Ah ben bu hayatı nasıl yapsamda sarıp sarmalasam...

Ne kadar çok hüzün var sokaklarda, 

oysa bahar geldi tüm ışığıyla.

Mimoza kokuyor ada, 

dedemin bana armağanı olan bu ada...

Onun gençliği benim çocukluğum

kokuyor mimozalar arasında.      

Büyük şehirlerde kaybolan ne varsa

sanki buraya saklanmış. 

Mis gibi. 

Göz göze, diz dize
Tramvayda, sinemada, meyhanede, 

mabette.
Herkes kendi murdar karanlığına

gömülmüş
Herkes gurbette...der Bedri 

Rahmi Eyüboğlu. 

Doğru demiş.  

Kanser ile savaş diye birşey yok, çünkü savaşta kazanmak ya da kaybetmek var...

Kanseri düşman bellemek, illet demek, çaresiz diye nitelendirmek ve ona karşı savaş açmaya yeltenmek yanlışlar listesinin en başında yer alıyor...  

Siz hiç kanser oldunuz mu? Nasıl bu kadar kolay yakıştırmalar yapıyorsunuz? Neden kurtulamıyorsunuz basmakalıp sözlerden?  

Ne uğruna savaşırsanız savaşın, hastalığınızı düşman etmeyin kendinize. Kabul edin ve yola devam edin. İlk karşılaştığımızda karşıma aldım onu, bilemeden, fark edemeden, şaşkınlıktan... Karşı karşıya 0-0 başladık sanki. Yaşadığım travmalardan dolayı yanlış davranmışım ona ... Ruhum sarsıldı sonra dünya sarsıldı sanki.

Ameliyatlarımdan sonra anlamaya başlamıştım. Nasıl buldu bu beni, nerden çıktı da geldi? dedim kendi kendime... Herşey gibi birdenbire oluverdi işte, soru sormaktan vazgeçtim. Bütün bunlar bir gecede olmadı tabii, aylarımı aldı.

Bir gün onu yanıma aldım ve 'birbirimize yanlış yapmayalım' dedim, düşman değiliz biz. O günden bu yana herşey çok daha güzel...

Hisleriniz, karmaşık hatta düğüm haline geldiğinde bir bilene sormaktan korkmayın, o size her zaman en doğru cevabı verecektir tabii dinlemeye cesaretiniz varsa... ruhunuzu dinleyin önce onu sakinleştirin ki bedeniniz huzur bulsun.

Döndün ya... gerisi yalan!

Uyandın işte ve sözünü tuttun. Aksine hiç inanmadım ki zaten. Ama bu korkmadım demek değil, hem de nasıl korktum ...

Ayıldığında ilk beni aradın. Telefonda sesini duydum ya, nefes alıyordun ve konuşuyordun ya...9 saatlik bir ameliyattan çıktın, o adam gibi yüreğin hepsini kaldırmaya yetti. 

Çok şükür...

Döneceğim dedin ya...

Şimdi... bir sürü doktor başında ameliyattasın. Gözlerini açar açmaz, bana söz verdiğin şeyi yapmanı bekliyorum sabırla... beklemenin ne kadar zor olduğunu bir kez daha öğreniyorum seninle...

Seni aylardır, yıllardır tanımama gerek yok, bazen en uzak zannettiklerin en yakının oluyor ya da çoğunlukla  tam tersi. Biz uzakken yakın olanlardanız.

'Hayat'a baktığın pencerede buldum ben seni. Aynı pencerede karşılaştık aslını istersen. Ameliyata girmeden önce konuştuğumuzda nasıl da güzel gülüyordun, sesin başucumda duruyor sanki. 

Öyle güzel bir yolun başındayız ki Ulaş...  Hadi uyan artık...

Usta gibi yaşamak için önce çırak olacaksın...

Ustaya başarısının sırrını sormuşlar.
İki kelime demiş:

-Doğru kararlar.

Hepimizden farklı olarak,sürekli doğru
kararları nasıl alabildiğini sormuşlar.
Tek kelime demiş:

-Tecrübe.

İyi de kardeşim bu tecrübe denen şeyin sırrı neymiş?
Usta deriiinn bir iç geçirmiş ve şöyle demiş:

-Yanlış kararlar!

Hayatın durakları vardır ve bekleme yapmayı sevmez...

Evet, bekleme yapmayı sevmez. Tüm hızıyla giderken hayat, bizi de sürükler yanında... 

Pek anlamazsın nereye doğru gittiğini, bir bakmışsın aşk... bir bakmışsın ölüm... ya da yeniden doğuş!(*Aslında hepsi aynıdır da bence!)

Kanser olduğumu öğrendiğimde ne yaptığımı, ne hissettiğimi hatırlamıyorum. Sadece çok soğuk bir yılbaşı ertesi olduğunu hatırlıyorum. 

O zamandan bugüne sevdiğim, kızdığım, anlamadığım, hayal ettiğim, istediğim, pişman olduğum, sevindiğim, üzüldüğüm o kadar çok şey oldu ki, 'hayat' kaldığı yerden devam ediyordu sadece ben biraz aheste çekiyordum kürekleri.

Daha önce durmadığınız duraklarda indiğiniz zaman nerede olduğunuzu veya nereye gittiğinizi bilemezsiniz ya onun gibi bir şey bu da... keşfetmek ve yaşanacaklara şahit olmak için zaman gerekir. 

'Yaşama arzusu' diye bir şey var mesela, yaşarken -herşey su gibi akar görünürken- pek te kimsenin fark etmediği,fark edemediği. Yeniden doğmak var, sımsıkı tutmak var içindeki kökleri, adamakıllı sıfıra çekmek var hayallerini. Aşk var dostunun gözlerinde, 'aşk'ın bir masal olmadığını anlamak var... 

Keşfetmeye değer bir çok durak ve şahidi olunacak bir çok aşk var! 

   

     

Sevdiğim bir doktordan; kanser ve stres üzerine kısa bir not...

Hastalıkları tek bir nedene bağlamak doğru değildir. Buna karşılık stresin pek çok hastalığa neden olabileceğini biliyoruz. Çalışmalar, iş yeri veya evdeki kronik-bitmeyen-içinizi sıkıntı dolduran stresli yaşamın kansere neden olabileceğini gösteriyor. Bazı doktorlar, sağlıklı bir yaşamın olmazsa olmaz şartının ruh ve akıl sağlığı olduğuna inanırlar. Doğrusu ben de aynı fikirdeyim, asgari bir iç huzuru yakalayamayan kişilerde kanserden şeker hastalığına, yüksek tansiyondan egzemaya kadar çeşitli hastalıklar ortaya çıktığını görüyoruz.   

Kanser, stres arasındaki ilişki yeni bir bilgi değildir. Bundan 102 yıl önce Donald Yance yazdığı kitabında stresi bir numaralı kanser nedeni olarak göstermiş, daha sonra yapılan yüzlerce çalışma bu bulguyu teyid etmiştir.   

Stres sırasında salgılanan hormonların (norepinefrin) kanser hücrelerinin büyümesini uyardığı aynı zamanda tümör hücreleri etrafındaki dokunun direncini düşürerek kanser hücrelerinin yayılmasını kolaylaştırdığı düşünülmektedir. Tümör hücrelerinin yayılması “metastaz” adını verdiğimiz yayılmaya neden olmaktadır. Bu yüzden stres hem kanserin ilk ortaya çıkışında hem de yayılmasında etkilidir. 

          

Allah kimsenin başına vermesin, bir yakınını kaybetmek insanları ellerinde olmadan stresli bir hayata itebilir. Bunun dışında maddi bir kaybı kendisine dert edip, on yıl önce batan işi nedeniyle satmak zorunda kaldığı evini, dükkânını unutumayan, bu yüzden hayatı kendine zindan edenlerle de karşılaştım. 

Sağlığın en büyük servet olduğunu hiçbir zaman unutmamak lazım... Gelecekte kazanılacak parayı düşünerek stresli ve riskli bir işte çalışanların kanser/stres ilişkisini akıllarında tutmaları, stresten uzaklaşmak için ellerinden geleni yapmaları iyi olur.    

http://www.doktormurat.net/?gn=mk&ID=601&b=kanser-stres-iliskisi

kanser ve stres

PORTIA NELSON - Kanser ile mücadelesinde yazdığı kitaptan bir alıntıdır...

I. Bir sokakta yürüdüm.

Yolda derin bir çukur vardı.

İçine düştüm.

Kayboldum.....Ümitsizim;

Bu benim hatam değildi.

Buradan çıkmak asırlar aldı.

II. Aynı sokakta yürüdüm.

Yolda derin bir çukur vardı.

Görmediğimi farz ettim.

Tekrar içine düştüm.

İnanamadım, yine aynı yerde olduğuma;

fakat bu benim hatam değildi.

Buradan kurtulmak tekrar yıllarımı aldı.

III. Aynı sokakta yine yürüdüm.

Yolda derin bir çukur vardı.

Onun orada olduğunu gördüm.

tekrar düştüm.... Bu bir alışkanlık.

Gözlerim açıktı.

Nerede olduğumu biliyordum.

Bu benim hatamdı.

Derhal oradan çıktım.

IV. Aynı sokakta yine yürüdüm.

Yolda derin bir çukur vardı.

Kenarından geçtim.

V. Başka bir sokakta yürüdüm

Portia Nelson

Kanser ve ben

Tanışalı 1 yıl + 2 ay olmak üzere iken yazıyorum bunları... 

Uzun bir yolculukmuş bu... 

Hani bazen yola çıkarken tam teçhizatımızla hazırızdır, nereye kaçta varacağımız, nerde duracağımız, nerde kalacağımız, kaç gün geçireceğimiz bellidir. Hatta tüm hava koşullarına göre giysilerimiz bavulumuzda durur ve bir çoğunu kullanmadan dönüş yoluna geçeriz. Her defasında da ne kadar fazla eşya aldığımızdan şikayet eder dururuz.

Kanser ile çıkılan yol, daha önce çıktığınız hiç bir yola benzemez. Hiç bir zaman hazırlıklı değilsinizdir. Bazen sizle dalga geçer gibi alır başını gider... kalakalırsınız!

Gidilen onca yol, onca ameliyat, ilaç, tedavi, kemoterapi, tomografi, emar, kan sayımı, bekleyiş, endişeden sonra hala yollardayız... Varacağımız yer bir gül bahçesi olacak biliyorum ama yol biraz dikenli.

Bu yolda tek bir şeyi hiç yapmadım; umudumu ve hayata duyduğum aşkı hiç kaybetmedim... moralimin bozulduğu anlar oldu tabii ama öyle bir yerinden tuttum ki hayatı ayağa kalkıp 'hadi! dedim kendi kendime, 'en güzel günler henüz yaşamadıklarımız ve sana söylemek istediğim en güzel söz henüz söylememiş olduğum söz.' 

Beyninizi ve yüreğinizi ne kadar sağlam ve aydınlık tutarsanız o kadar güçlü olursunuz unutmayın. 

Nazım'a ve Ekin'ime sevgiyle...

Kanser tedavisinde spor yapmanın ve haraketli bir yaşam sürmenin önemi

Haraket ve moral... 

Vücudumuzun güçlü ve dirençli olmasını sağlayan en önemli etkenlerden... Her ikisi de bağışıklık sistemini güçlendirerek, vücudumuzun kanser dahil birçok hastalığa karşı savunmasında önemli birer silah.  Araştırmalar, stres ve depresyonunun kanser riskini artırdığını da ortaya koyuyor. 

Oksijenin kullanıldığı, yağların yakıldığı aerobik gibi egzersizler yararlı. Tüm kasları çalıştıran egzersizler gerekli, bunun en pratiği yürüyüş. Her gün ya da en azından haftada 3 gün, 30 ile 45 dakika arasında yapılmalı. Koşu, tenis, bisiklet, yüzme gibi sporlar da çok yararlı.
     

Araştırmaların psikolojik durumda bozulmalar, depresyon, sürekli gerginlik, üzüntü, kayıplar, stresler, çaresiz kalınan durumların, beyin ve beden işlevlerini olumsuz etkilediğini ortaya koyduğunu biliyoruz. Tüm bunlar bağışıklık sistemini zayıflatıyor ve dengesini bozuyor.

Yürüyün ve haraketli bir yaşamı tercih edin. 

Günde 30 dakika ile 45 dakika yaptığınız yürüyüşün sayılamayacak kadar çok faydası var. Herşeyden önemlisi bağışıklık sistemini dolayısıyla vücudun mücadele gücünü artırıyor.

Güç bulmak ve hormonların dengelenmesi için harakete ihtiyacımız var. Yürümek, moralimizi yükseltiyor çünkü beynimizdeki serotonin (mutluluk hormonu)seviyesini yükseltiyor.  

İyi yürüyüşler:)

Kanser ve tedavisinde oksijenin rolü

Biliyorsunuz kanser hücrelerinin en büyük düşmanı oksijen.

Kanserli hücrelerin oluşumunda oksijensiz ya da oksijenden fakir ortamın rolü büyüktür. Diğer yandan kanser hücreleri oksijen olmadan da yaşayabilmektedir.

Nobel ödüllü bilim adamı, Dr. Otto Warburg deney tüpüne embriyo hücrelerini yerleştirip onları oksijensiz ortamda yaşamaya zorladığında, bu masum hücrelerin kanser hücresi özelliğini kazandıklarını göstermiştir. Bu  " Normal hücrelerin sadece tek bir değişkeni değiştirmekle kanserli hücrelere dönüşebileceği anlamına gelmektedir". Normal hücreler oksijensiz kaldıkça enerjilerini oksijensiz solunum ile elde etmeye başlarlar, bu da yüksek oranda glikoz kullanmaları ve sonucunda da ürettikleri laktik asit miktarının artması anlamına gelir. Bu ise çevrelerindeki diğer hücrelerin beslenmesini bozmaktadır. Kanser hücreleri diğer sağlıklı hücrelerin aleyhine gelişmektedir.

Bütün bunların yanında vücudumuzda sürekli olarak normal fonksiyonlarının dışına çıkan ve tehlike yaratan hücreler ile bunları etkisiz hale getiren savunma sistemi hücreleri arasında bir mücadele yaşanmaktadır. Normal şartlarda savunma sistemimiz, bu değişime uğrayan hücreleri sessiz bir şekilde etkisiz hale getirmektedir. Ancak savunma sistemimiz bir şekilde zayıflayıp, bu işlevini yerine getiremediğinde, bu anormal hücreler kontrolsüz bir şekilde çoğalmaya başlamakta ve sonuçta yaşamımızı tehdit eden tümörleri oluşturmaktadırlar.

Oksijenden zengin ortam oluşunca kanser hücreleri üreme yeteneklerini yitirirken, diğer hücreler yaşamlarını daha sağlıklı bir şekilde sürdürmektedir.

Oksijen azlığı kanserli hücrelerin yayılımını kolaylaştırmaktadır. Oksijen azlığında agresifleşen kanser hücreleri yayılmaya başlar.

 

http://www.ozonterapist.com/kanser-ve-ozon adresinden alıntıdır.

Oksijen ile yok edeceğiz kanseri...

Oksijen oranı yüksek olan yerler bulun ve  

ara sıra da olsa bir kaç gününüzü oralarda geçirin. 

Ülkemizde Kaz dağları (Edremit Körfezi)ve Datça bu konuda en bilinen yerler...    

Yeni hayatıma doğru pupa yelken 7 - En uzak en yakın

Öyle keyfimiz yerinde, sağlığımız yerinde, işimiz gücümüz yerindeyken kendimizi küçük dünyalarımızın içine hapsedip gerçek ile pek te ilgilenmiyoruz. 

Elimizde, aklımızda ne varsa onunla yetiniyoruz.

Gerçek düşündürür çünkü, acıtır, gözünden yaş getirir insanın.

Dar çerçevelere koyuyoruz en sevdiğimiz fotoğrafları. Daraldıkça daralıyor dünyamız. Bilgisayarların başına geçip, (sosyalleştiğimizi) zannederek geniş ağlardan dünyaya açılıyoruz!  Ne kadar da çok aldatıyoruz kendimizi... 

Gerçek, en yakının en uzak oluvermesidir  aniden sen hastalanınca veya en uzak olanın başucunda oturup sana cesaret verip, iki kelimelik cümlelerle seni sarmalamasıdır.

Gerçek, doktorun hastasını yaşatma çabasıdır.

Gerçek, tanımadığn insanlar için iyi bir şeyler yapmaktır.  

Gerçek, en çok kendini aldatmaktır...

Gerçek, önce düşmek sonra kalkmayı öğrenmektir.

Gerçek, yeni hayatına doğru pupa yelken ilerlerken, eskiye ait hayalinde kalan insanları, yerleri, tadları, özlediklerini ve başka bir çok şeyi artık sevmemektir.

En uzaklar en yakın olduğunda,yenilik başlamış demektir.     

Bağışıklık sistemimiz ne kadar güçlü ise bizde o kadar güçlüyüz - Kansere karşı karanlıkta uyuyun

Aşağıda okuyacağınız yazı 12 Mart 2005 tarihli Sabah gazetesi arşivinden alınmıştır.

Doktor Tevfik Dorak İngiltere'nin Newcastle Üniversitesi'nde kanser araştırmaları yapan bir Türk doktoru. Dorak'ın dünya tıp literatürüne geçmiş çarpıcı bulguları var. Bunlardan biri, karanlıkla kanser arasındaki ilişki.

KANSERE EN İYİ SİLAH, GECE SALGILADIĞIMIZ MELATONİN Dorak vücudun, hücre yenileyici ve bağışıklık sistemi düzenleyici melatonin hormonunu gece yani karanlıkta salgıladığını hatırlatıp uyarıyor: Karanlık ortamda uzun ve düzenli uyku bu salgıyı ve kansere bağışıklığı artırıyor.

KANIT: GÖRME ÖZÜRLÜLERDE KANSERLİ ORANI ÇOK DÜŞÜK Ünlü araştırmacı bu bulgunun kanıtı olarak da doğuştan görme özürlülerin kansere yakalanma ihtimalinin diğerlerine göre çok düşük olmasını gösteriyor. Önerisi şu: Uyurken bütün ışıkları söndürün, yapamıyorsanız uyku maskesi kullanın.

Kanser üzerine yaptığı araştırmalarla tanınan ve İngiltere Newcastle Üniversitesi'nde görevli doktor Tevfik Dorak, geceleri karanlıkta uyumanın kansere karşı koruyucu etkisi olduğunu iddia ediyor. Geceleri vücudumuzun salgıladığı melatonin hormonunun kansere karşı koruyucu özellikleri olduğunu belirten Dorak konuya ilişkin sorularımızı yanıtladı.

Kanseri önlemek için neden karanlıkta uyunması gerektiğini savunuyorsunuz?
Amerikalı Profesör Richard Stevens yıllar önce bir hipotez öne sürüyor ve bunu yayınlıyor. Tabii henüz deneysel ve gözlemsel verilerle desteklenmediği için kimse dikkate almıyor ancak bugün onun araştırmalarını bizim elde ettiğimiz bilimsel verilerin bir çoğu da doğruluyor. 500 yıl öncesine kadar güneş battığında hava kararır ve insanlar yatar uyurdu. Şimdi ise elektrik sayesinde bütün gece her yer ışıl ışıl ve hatta bazılarımız ışık açık uyuyoruz. Bu durum melatonin yetersizliğine yol açıyor. Modern dünyada her türlü tanı ve tedavi imkanları mevcut olmasına rağmen kanserde azalma olmuyor. Melatonin de bu konuda suçlanan faktörlerden. Körlerde kanser sıklığının az olması bu hipotezi doğrulayan unsurlardan biri. Tabii bunun tek nedeni menatonin değil ama destekleyici bir bulgu olarak alınabilir. Takip eden çalışmalarda bu sefer düzenli olarak geceleri çalışmak zorunda olan hemşire gibi meslek gruplarına bakılıyor ve düzenli olarak gece çalışan hemşirelerde meme kanserinin arttığı tespit ediliyor.

Melatonin hormonu kansere karşı koruyucu mu?
Melatonin beyinde yalnızca geceleri ve karanlıkta salgılanan bir hormon. Vücudun ayarı ile ilgili iş yapıyor. Yapılan çalışmalar melatoninin gerçekten kanseri önleyici etkileri ve hücresel hasarın onarımında çok önemli rolü olduğunu, ayrıca bağışıklık sistemini destekleyici etkileri de olduğunu gösteriyor. Yapılan hayvan deneyleri de melatoninin kanser ile direk ilişkisi olduğunu gösteriyor. Ayrıcakörlerin daha az kansere yakalanması da bunun bir göstergesi olarak ortaya çıkıyor.

'GECE KARANLIKTA UYUYUN'
Vücudun savunma mekanizmasını güçlendirmek için neler yapmalıyız?
Vücudumuzun yeteri kadar kendini koruma mekanizması var. Önemli olan bu mekanizmaların çalışmasına engel olmadan bu mekanizmaları destekleyici davranış biçimlerini geliştirmek. Örneğin düzenli olarak geceleri vakitli yatıp uyumamız vücudun kendini onarması için yapabileceğimiz en güzel hareket. Akşamları çok geç kalmadan tam karanlıkta yatıp uyursak vücudumuza en yararlı işlemi yapmış oluruz. Eskilerin dediği gibi erken yatıp erken kalkmak dışardan melatonin almaya veya antioksidan almaya gerek bırakmayacak bir durum. Bu tür savunma mekanizmalarına demir gibi maddelerle zarar vermemek ve melatonin salgısını azaltacak davranışlardan (ışık açık yatmak, televizyon karşısında uyumamak gibi) kaçınmak, akla gelen bazı basit tedbirler. Geceleri uyurken hiçbir şekilde yattığınız odada ışık bulunmaması gerekir.

Melatonin ilaç olarak alınırsa kanserden korur mu?
Melatonin özellikle Amerika'da ilaç olarak bulunan ve de en çok 'jetlag' için kullanılan bir madde. Bilinçsiz ve düzensiz kullanımı hiç bir şekilde tavsiye edilmiyor. Nedeni sadece geceleri yükselen bir hormon olması nedeniyle yüksek olmaması gereken gündüz saatlerinde kan düzeylerini yükseltecek şekilde ilaç alımının yarar yerine zarar vermesi. Yararı olan bir şeyi fazla almak zarar yaratabileceği için kaçınılması ama doğal yollarla vücudun kendi salgısını artıracak davranış kalıplarına geçilmesi daha uygun.

Hangi gıdalardan melatonin alabiliriz? Gıdalardan vişne, lahana ve badem fındık türü besinler melatoninden zengin. Ayrıca papatya çayı ve John's Wort diye bilinen bitkisel ürünler de melatoninden zengin. Bu tür gıdaların aksam saatlerinde alınması, gündüz alınmasından daha uygun olabilir.

Bağışıklık sistemi ile ilgili diğer yazıları okumak isterseniz;

http://hergunbirhediye.blogspot.com/2011/09/bagsklk-sistemimizi-nasl-guclendiririz.html

http://hergunbirhediye.blogspot.com/2011/08/duygularnz-saklamayn-icinizi-tks-tks.html

Hararet bastı yüreğime - seni artık özlemiyorum

Demlenmek mi bu? 

Hüzün, hüsran çöker içinin -en- yerine. 

Hüzün ve hüsran ayrıdır aslında, benzemez de birbirine, ama yolları kesişir durur nedense.

Demlendim ben ortak, tıkır tıkır kaynıyor su, hararet bastı yüreğime. 

Kırılmış dalları vardır ağacın, aç kalmış duyguları insanların, korkuları vardır demedikleri, diyemedikleri, sevdaları hayalleri vardır hüzünlerin, iç geçirdikleri. 

Hüsran nedendir? Aşk mıdır ırak olan? veya gemiler su mu alır her defasında? 

Yalan bunun neresinde dersin?

Ömür boyu hapse mahkum mudur hüzün içimizde? Yakışmaz mıydı aşk bize? 

Eski bildiğin rüzgarların tadı damağımda, dolanır mı durmadan bu yürek? ne yapsam olmuyor be ortak.... zaptedilmeyen uğultu kafamda, kıyasıya dövüşüyor hislerim, iblislerin eseri mi bu olanlar, endişeler vuruyor poyrazlarıma, esiyor da esiyor...

Yangınlar olsun diyorum, su yolunu bulur, er ya da geç. Söner, diner bu telaş, bu koşturma.

Hayat tekrarları sever, ben sevmiyorum.

'KİTAP' adlı projemden alınmıştır.Her hakkı saklıdır © 25.07.2007 tarihli yazımdır.

Lösev için

Tedavi için hastaneye gittiğim günlerde Lösemi tedavisi olan o kadar çok çocuk ile tanışıyorum ki, onlar sadece benim yolumun kesiştiği bir kaç küçük insan... Bu ülkede tahmin edemeyeceğiniz kadar çok çocuğu tedavi etmeyi ve yaşamak için verilen mücadelesinde yanında olmayı Lösev bir görev biliyor... Memleketimde iyi insanların yaptığı iyi işler var ancak bunu görebilmek ve bilebilmek için hayata biraz daha büyük pencerelerden bakmak gerekiyor, kendi dünyamızın içinde değil de dışarda ki dünyada neler olup bittiğini anlayabilmek için... Ben onların annesi olacak yaştayım ve aynı zor günlerden geçtiğimizi kanser beni yere çarptığında  anladım. Onlar için tekrar 2.el giysi ve oyuncak toplamaya başladım. Giysilerin ve oyuncakların yıpranmamış ve temizlenmiş olması gerekiyor. Eğer ilgilenirseniz bana e-posta yoluyla ulaşabilirsiniz.

Neler oluyor yollarda? Ben artık seni sevmiyorum.

Yola çıkarsın. 
Otobüsün buğulu camlarından hayat düşer yanına. 
Yenilmişsindir belki bir sokak kavgasında, ya da bir ağız dalaşında. 
Sessiz ama kalabalıktır yollar. Sürü ile yola çıkar insan. Özlem, söylenmemiş sözler, hüzün, aşk, yorgun bakan gözler, sesi derinden gelen bir şarkı, beklentiler, son gülüşler, mecburiyetler, vedalar, çevrilmiş sayfalar, yapılamamışlar listesi ile doludur çıkını.

Yalnız kaldı mı sırasını beklemeden çıkar oradan; özlem. 
Hep birşeyleri özleriz, hep özlenenin yerine birşeyler koyarız... avuturuz kendimizi, yüksek topuklu ayakkabılarımızı dolap köşelerinde sakladığımız gibi ağzı düğümlenmiş torbalarda saklarız özlediğimizi... Ağrıtır,acıtır ama yine de özleriz.

Söylenmemiş bütün sözlerdedir hüzün. Aşk kokar, yorgun bakar bize, usul usul çalar şarkılar içimizde, dilimiz hep sus pus. Gün geceye mecburdur, demlenmiş sevgiler vedalarını getirirler arkalarından mecburen. Çevrilmemiş bütün sayfalar da yoldaştır yanımızda.. Birdenbire alevlenir o sayfalar, yakar yıkar yeniden. 
Satırlar mühürlenmemiş zarflardan akar, tam da sol yanımıza oturur. 
Kapanmamış dosyalar kabarıktır, tozlu raflarda yer almadan önce öç alırlar bizden.

Siyah beyaz bir film oynar aklımızda, tarihsiz ve mevsimsiz. 
Başrol hep başkasınındır bu filmde. Alkışlanacak bir son yoktur ama hayat yine bilir yapacağını ve biletini yanımızda ki koltuğa keser.

Yollar ıssızdır, uzundur en kısası bile. 
Yol yoldur. Nereye varacağını kestiremeyeceğin herşey yolun içindedir. Otobüsün tekeri döndükçe, su döner, hava döner, toprak döner, için döner... yüreğinde ki virajları son vitesle dönersin, tepetaklak.

Haneler ışıklıdır yol kenarlarında, gideceğin yeri değil de dönebilme ihtimalinin olduğu yeri seversin. 
Tenekeler çiçeklerle doludur kapı önlerinde, kerpiç evler dizilmiştir yamaçlara, gözünü dikersin uzaklara ve hep kendi evini özlersin.


Dinlenme tesislerinde mola verdiğinde kaptan, tam gaz yola devam edersin. Sabaha karşı başına üşüşür tekmil anılar, arkanı dönmeye korkarsın.

('KİTAP' adlı projemden alıntıdır.Her hakkı saklıdır © Sonbahar 2010 tarihli yazımdır.)

    Bağışıklık Sisteminin  Antitümör Etkisi

    

İnsan vücudunda tümöre karşı çeşitli savunma  mekanizmaları vardır, bunların başında immün sistem denen bağışıklık sistemi gelir. Bağışıklık sistemimizde tümörle mücadele eden 3 ana hücre mevcuttur;  

• sitotoksik T lenfositler,  

• Natural Killer (doğal öldürücü) hücreler 

• makrofajlar (çöpçü hücreler). 

1-SİTOTOKSİK T LENFOSİTLER

Lenfositler bağışıklık sisteminin ana hücreleri olan akyuvarlardandır, B ve T tipi olarak ikiye ayrılırlar. ‘Sitotoksik’ terimi, kelime anlamıyla ‘hücre üzerindeki toksik etki’ demektir ki bu hücre bazen insan hücresi, bazen bakteri-virüs-mantar gibi mikrobik hücre, bazen ise tümör hücresidir.   Bu sitotoksik etki birçok kemoterapi ilacının da ortak etki mekanizmasıdır, yani bağışıklık sistemimizde kemoterapotik ajanlarla aynı etkiyi gösteren hücreler, sitotoksik T lenfositler mevcuttur. Hergün çeşitli dış etkenlerle vücudumuzda çeşitli kanser hücreleri oluşabilmektedir ve bizim haberimiz bile olmadan ‘sitotoksik T lenfositlerimiz’ bunlarla mücadele etmektedir.

2-DOĞAL ÖLDÜRÜCÜ (NATÜREL KİLLER)HÜCRELER

Doğal öldürücü hücreler adı verilen NK hücreleri, savunma sistemimizin, tümör hücrelerini önceden duyarlanmaya gerek duymadan direkt öldürebilen tek bireyleridir. T hücrelerinin immünolojik olarak algılayamadığı birçok insan tümör hücresini, IL-2 adı verilen bir aracı molekül ile uyarıldığında, algılar ve öldürürler. Doğal öldürücü hücreler, IL-2 ile aktive edilirler ve doğada vücudumuzdaki IL-2 seviyesini artırdığı saptanan pek çok madde vardır. Kekik, lavanta, limon kabuğu, meyan kökü, jujube meyvesi, bunlardan yalnızca birkaçı… Dikkat edilmesi gereken unsur, tümör destek tedavisinde bu maddelerin direkt çay şeklinde alımının doz açısından yetersiz geleceğidir, konsantre formlarının dozlarının hastanın yaşına ve o andaki muayene bulgularına göre dikkatle bir uzman tarafından ayarlanması gerekir.Doğal öldürücü hücreler olan NK hücreleri vücudun kanserle mücadelesinde ilk basamaktır, çünkü önceden duyarlanmaya gerek duymaz.

3-MAKROFAJLAR

 Makrofajlar, bağışıklık sisteminin  ‘çöpçü hücreleri’ olarak bilinirler, ‘fagositoz’ diye adlandırılan içine alıp yoketme yöntemi ile yabancı maddeleri vücuttan uzaklaştırırlar. Deneysel olarak, aktive olmuş makrofajlar, tümör hücrelerine karşı sitotoksik etki gösterirler. Üstelik sitotoksik T hücreler ve NK hücreleri ile de işbirliği halinde çalışırlar. Bu T hücreler ve NK hücreleri aktive olunca birtakım maddeler salarlar  (interferon gama gibi) ve bu maddeler de makrofajları aktive eder.

http://www.herbalistatabay.com/immun.htm sitesinden alıntıdır.